342. Między nami Hafciarkami (27) - spotkanie z Adrianną Bartnik, autorką bloga "Hafciarka blog"

   Witajcie! 

Po dłuższej przerwie zapraszam Was serdecznie na 27 spotkanie z cyklu "Między nami Hafciarkami". Moim Gościem jest Osoba, którą znam w sumie od niedawna, chociaż obie pochodzimy z Podlasia.

Zapraszam na spotkanie z Adrianną Bartnik, autorką bloga "Hafciarka blog", która pomimo, iż sama namawia hafciarki do hafciarskich wyznań, zgodziła się także na mój wywiad :)

 

Witaj Adrianko!

Cieszę się, że zgodziłaś się na rozmowę.
Zacznijmy, więc tradycyjnie. Poznajmy Cię troszkę z prywatnej strony.
Jaka byłaś w dzieciństwie? Kim chciałaś zostać w przyszłości?

- Rodzice twierdzą, że byłam bardzo aktywnym dzieckiem. Lubiłam bawić się na dworze, miałam hopla na punkcie „Króla Lwa” – zbierałam wszystko co było z nim związane.

Jaka jesteś na co dzień?

- Moje nastroje są różne, ale to zależy od sytuacji. Z reguły jestem pogodna i uśmiechnięta.

Najczęściej spotkamy Cię w parku, kawiarni, pubie, a może w zaciszu domowym?

- W domowym zaciszu, jestem typowym domownikiem, chociaż lubię też chodzić na długie spacery bez względu na panującą pogodę.

Czy towarzyszy Ci jakieś życiowe motto?

- Nulla dies sine linea - żaden dzień bez kreski

Od czego zaczynasz dzień?

- Od nakarmienia dziecka i napicia się kawy. Jestem kawoholikiem :).

To zupełnie jak ja :) Bez kawy byłoby ciężko! 

Największa zaleta i wada to...

- Hmm... trudne pytanie. Zaletą jest może to, że potrafię robić jednocześnie różne rzeczy. Wadą na pewno lenistwo i ślepy upór.

Ulubiony smak i zapach?

- Zapach i smak czekolady jest na pierwszym miejscu :). Lubię też zapach konwalii. Uwielbiam smak marcepanu :).

W Twoim domu nie może zabraknąć...

- Miłości, zaufania i zrozumienia. 

Sposób na chandrę?

-Dobra komedia, haftowanie, wyjście na spacer i słodycze :)

Drobne pokusy, których nie możesz sobie odmówić?

- Słodkości i zakupy "przydasiów".

Coś czego nie cierpię... 

- Zapachu benzyny, gdy mi zimno, gdy spóźnię się na autobus, gdy ludzie są podli i nie potrafią się zachować, gdy wystygnie mi kawa, gdy nie mogę zrobić czegoś,co sobie zaplanowałam. 

 

U innych ludzi cenię sobie...

-  Otwartość, szczerość.

Adrianno, o czym marzysz?

- O małym domku po lasem i pięknym ogrodem. Chciałabym też mieć gromadkę dzieci :). Chciałabym skończyć studia – pedagogikę resocjalizacyjną, i pracować jako wychowawca w domu dziecka albo w wiezieniu.

 

Jeśli relaks to tylko...?

- Zdecydowanie duża kawa i haftowanie, ale też czytanie i rozwiązywanie krzyżówek.

Na bezludną wyspę zabrałabym...

- Moją rodzinę.

Zdradziłaś nam, że z przyjemnością relaksujesz się przy hafcie. Kiedy zaczęła się Twoja przygoda z haftem? Jak długo Ci towarzyszy? 

- Tak naprawdę zaczęłam przygodę z haftem jeszcze w gimnazjum, ale nie miałam, aż takiej cierpliwości i szybko się znudziłam. Dopiero w czasie studiów podjęłam próbę z xxx i jak dotąd jeszcze mi się nie znudziło. Od dwóch lat popadłam w ten nałóg na poważnie. Nie wyobrażam sobie życia bez niego. Pamiętam, że pierwszym haftem był konik dla mojego bratanka, ale niestety nie mam zdjęcia.

A jakie były początki z haftem? To pasja, którą ktoś cię zaraził?  

- Początki jak wiadomo nie są łatwe. Odkąd pamiętam moja mama haftowała, to ona nauczyła mnie haftowania.

Jedne z nas tworzą dla własnej przyjemności, inne dla podreperowania domowego budżetu, jeszcze inne traktują haft jako odskocznię od codzienności, rodzaj terapii. Jak jest w Twoim przypadku? Dla kogo tworzysz?

- Chyba każda praca manualna jest w jakimś stopniu terapią. Ja jak haftuję, to znajduję się w innym świecie, odpoczywam, ale też dużo myślę. To jest moja chwila, gdzie jestem tylko ja i haft. Ja haftuję dla siebie, dla rodziny i przyjaciół, czasami zdarza się zlecenie, ale raczej drobne. W czasach, gdy wszystko można kupić z Chin ciężko sprzedać rękodzieło za godziwą cenę.

Z której swojej pracy jesteś najbardziej dumna? 

- Chyba 4 pory roku, chociaż może nie są pracami dużo formatowymi, ale ilość kolorów i backstitche dały mi w kość. Bardzo się napracowałam z tymi haftami. (klik) Jestem tez dumna z dmuchawca, bardzo się nad nim napracowałam i ładnie wygląda :). Teraz już wiem, że okropnie haftuję się srebrną nicią. (klik)

Czy praca zawodowa/dom/dzieci/rodzina/obowiązki pozwalają na realizowanie pasji, jaką jest haft?

- Obecnie studiuję pedagogikę i wychowuję wspólnie z partnerem synka. Czasu jest mało, ale zawsze coś tam zrobię, szczególnie wieczorami jak mały pójdzie spać.

Skąd czerpiesz inspiracje?

- Z różnych blogów hafciarskich. W Internecie jest też wiele pięknych wzorów, ale czasami i w polskiej gazecie znajdę coś dla siebie.

Twoja ulubiona hafciarska tematyka to... 

- Bardzo lubię haftować lisy (Śpiący lisek, Lisek do kluczy, Śpiące lisy, Lisek z innymi zwierzętami, Lisek z wierszykiem ), ale tematyki jako takiej nie mam. Staram się wyhaftować to, co mi się spodoba.

Raczej małe hafty czy wręcz odwrotnie raczej kolosy?

- Te i te. Mały hafty przeważnie są moimi przerywnikami od kolosów. Wszystko zależy od wzoru, nie mam uprzedzeń do wielkości haftu.

Preferowane materiały? Tamborek. krosno, kanwa, mulina itd.

- Haftuje na kanwie przeważnie 14-18 ct, na tamborku. Haftuje muliną Ariadną, a przy małych wzorach gdzie sama dobieram kolory, korzystam także ze starej muliny Odra.

Co sądzisz o blogowych zabawach? Bierzesz w nich udział? Organizujesz? Które z nich należą do Twoich ulubionych?

- Biorę teraz udział w Sal-u na blogu Haftu Agaty – „Tea time”. Sama prowadzę – Hafciarskie wyzwania  oraz organizuję Sal „od zakładki do książki”. Chciałabym też wziąć udział w Salu z jakimś fajnym kalendarzem.

Prowadzisz bloga. Jaki był jego początki? Co Cię skłoniło do stworzenia swego miejsca w sieci? Gdzie jeszcze (w sieci) możemy Cię spotkać?

- Czułam potrzebę podzielenia się moimi pracami z innymi. Chciałam też stworzyć coś dla siebie, coś co jest tylko moje. Można mnie znaleźć też na Facebooku.

Niektóre hafciarki kolekcjonują naparstki, nożyczki itd. Czy Ty także posiadasz podobne zbiory?

- Nie, na razie nic nie kolekcjonuję, oprócz mulin J. Bardzo lubię nożyczki, ale jeszcze nie mam ich za wiele, żeby nazwać tego kolekcją. 

A skąd u ciebie wziął się pomysł na przygodę z szyciem?

- Moja mama jest z zawodu nauczycielem plastyki i techniki, więc od dzieciństwa interesowałam się pracami manualnymi.

Czy pasjonujesz się czymś jeszcze? Jakieś ukryte talenty? 

- Od czasu do czasu robię kolczyki. Jestem też już od 12 lat w ruchu rycerskich. W sezonie letnim jeżdżę z całą moją rodziną na turnieje i jarmarki rycerskie. Lubię też bawić się ogniem, w moim stowarzyszeniu jest sekcja, która zajmuje się fireshow.

Świetne i nietypowe zainteresowania!

A jak wygląda Twój warsztat pracy? To przestronna pracownia czy niewielki kącik?

- Niestety mój warsztat pracy jest skromny. Mam niewielki kącik, do którego można zaliczyć biurko i krzesełko, ale większość rzeczy pochowane jest w różnych częściach mieszkania. Nie mogę się zebrać w sobie, żeby wszystko uporządkować i schować w jednym miejscu.

Jakieś hafciarskie marzenie? 

- Chciałabym mieć wielką pracownię z szafami "przydasiów", różnego rodzaju kanw i mulin. W tym pokoju znajdował by się też wygodny fotel i wypasiony ekspres do kawy. 

Dziękuję Adrianko za rozmowę! 
Życzę spełnienia marzeń - wszystkich i tych prywatnych o domku, licznej rodzince, oraz tych hafciarskich o pracowni pełnej "przydasiów"! 

Uwaga!

Tekst rozmowy nie może być bez zgody Autorki w jakikolwiek sposób powielany czy udostępniany!

Zdjęcia prac, oraz inne wykorzystane w rozmowie zdjęcia, pochodzą z prywatnych zbiorów mojej Rozmówczyni i nie mogą być kopiowane! 

 Jeśli macie ochotę, dodajcie banerek "Zapraszam na rozmowę ze mną..." u siebie na blogu (np.: na pasku bocznym), podlinkowując wywiadem z Wami. Wszystko po to, by dzięki wywiadowi każdy, kto odwiedzi Wasz blog, mógł dowiedzieć się o Was czegoś więcej!

Dla przypomnienia - wszystkie dotychczasowe wywiady znajdziecie TUTAJ :)