396. Aniołek - pamiątka chrztu.

Witajcie!

   Ktoś nam niestety zepsuł jesień :( Zimno, szaro, wietrznie i ten deszcz... I komu słonko przeszkadzało? Ja, jako człowiek ciepłolubny już wyciągam czapkę, szale, grubsze skarpety i płaszcze. No i stawiam na kolory, bo nic skuteczniej nie działa na poprawę humoru, jak wesołe barwy wokół nas :)

   Zatem dziś praca, która powstała pod koniec sierpnia, ale dopiero dziś doczekała się swego wpisu na blogu. Może wesołe kolory odczarują aurę za oknem.

  Na początku września 2015 roku uczestniczyliśmy w chrzcie dwóch sympatycznych dziewczynek. Dwa lata później, na początku września tego roku, odbył się chrzest siostrzyczki jednej ze wspomnianych dziewczynek. 

Dwa lata temu obie dziewczynki dostały od nas na pamiątkę chrztu haftowane aniołki. Tym razem rodzice chrzestni małej Sylwii, poprosili o taką samą pamiątkę dla niej.

   Wzorek Aniołka pochodzi z IM 4/6 (HP 8/2014). Oczywiście tradycyjnie, nie zabrakło tu mojej inwencji twórczej - własny dobór kolorystyki, pewne rzeczy dodane, pewne pominięte. Całość wyszyta dwiema (kontury pojedynczą) nitkami mieszaniny mulin (Ariadna, B.Brand oraz złoty Metalux) na białej aidzie 54/10.

Schemat jest prosty i bardzo przyjemnie i dość szybko się go wyszywa ;)

----,-'-@    ----,-'-@   ---,-'-@

Kochani, początek października, to od kilkunastu lat, niełatwy dla mnie okres. 

7 października, 11 lat temu odszedł mój Tata... Właśnie w tym okresie tęsknię bardziej niż zwykle. Łapię się na tym, że częściej o Nim myślę i chyba bardziej mi Go brakuje. Och, tyle by się chciało opowiedzieć, pochwalić dziećmi, osiągnięciami... Na pewno byłby dumny :)

A zeszły rok przyniósł niestety kolejny powód do smutku... To już rok (07.10) odkąd nie ma wśród nas Danusi Kielar :(  Wpis sprzed roku nadal jest aktualny ....

Napisałam wtedy tak... 'Chociaż nigdy się nie widziałyśmy, Jej tak nagłe odejście bardzo mnie dotknęło. Szok, niedowierzanie i łzy... Wielka strata, z którą trudno się pogodzić... Bardzo ciepła, serdeczna Osoba, która znajdowała czas dla wielu z nas, motywowała i zawstydzała, nas marudzących, swoją postawą! Zostawiła po sobie wiele śladów i nie mówię tu tylko o komentarzach.

Ja osobiście jestem szczęśliwa, że dane mi było poznać Danusię, że tyle razy namawiałam ją na założenie bloga, aż w końcu uległa i "wymiatała" w blogosferze i wreszcie cieszę się, że udało mi się przeprowadzić z nią wywiad, w którym pięknie o sobie opowiedziała. Przeczytajcie go jeszcze raz i taką Danusię zachowajcie w sercu i pamięci!'

 

 

Pozdrawiam serdecznie,

Ania z Kreatywnej Jacewiczówki