Metryczka, odnalezione u mamy i nowe czytadło.

   Śnieg się roztopił się, ale właśnie pada nowy. A to tylko przypomina, że do Świat coraz bliżej i pora brać się za prezenty. Troszkę ich zaplanowałam i pomimo, że hafciki nie za duże, to trzeba zagęszczać ruchy :) Kartki w tym roku powstawały spontanicznie, więc nawet nie wiem, czy mam ich właściwą ilość. Że o listopadowych Jubilatach nie wspomnę :) Ale wszystko po kolei!

Póki co metryczka dla Malucha, który już tuż, tuż przyjścia na świat, gotowa :) Oczywiście czeka ją jeszcze uzupełnienie napisów (co jest jeszcze zagadką) i oprawa :) Kiedy już będzie naprawdę skończona, pokażę ją jeszcze raz, a póki co chwalę się tym co już mam.

   A tymczasem moja Mama znalazła u siebie dowód mojej nastoletniej twórczości - serwetkę. Kiedy ją haftowałam, byłam pewnie co najmniej o połowę młodsza. Może zachwycająca nie jest, ale postanowiłam ją pokazać ze względu na trzy rzeczy. 

Po pierwsze całość wyszyta jest gwiazdką, czyli tradycyjny krzyżyk przykryty plusem (spotkałam się też z nazwą krzyżyk kryty). Wzorek, to dowolna interpretacja schematów z gazetki z polskimi haftami ludowymi (pisałam o nich tutaj). Całość ma grubość haftu gobelinowego, makatki.

Po drugie hafcik nie powstał na tradycyjnej kanwie, a na ... kawałku tkaniny, wyciętym z koszuli. Nadawała się do tego świetnie np. stara, elegancka (taka do garnituru) koszula taty. Wycinało się potrzebny kawałek, a potem trzeba było tylko powyciągać z niego nitki w odpowiedniej odległości (chyba ok 5mm), tworząc siatkę. Nici do haftu oczywiście z rozpuszczanych swetrów, czapek itd.

A trzeci powód, to te osławione plecki. Aż sama byłam ciekawa jak wyglądają i sama siebie zaskoczyłam. Wtedy naprawdę stawiałam dopiero pierwsze kroki w hafcie, a tu lewa strona (mniejsze zdjęcie) wyszła jak się patrzy!

Jak tak się zastanawiam, to myślę, że gdzieś tam u Mamy, powinny być jeszcze co najmniej dwie moje serwetki, wykonane podobnie jak ta. W taki sam sposób powstały także poduszki dla męża, które obecnie leżą schowane, ale tak sobie myślę, że chyba warto dać im nowe życie :) Piotruś będzie miał kolejne kolorowe podusie - milusie :)

"Silver" A. Greenhorn

 

   A na koniec jeszcze nowe czytadło. Tym razem to "Silver" A. Greenhorn. Książka nie koniecznie w moim klimacie, ale póki co czytam. Opowiada o dziewczynie - pół człowieku, pół wampirze. O tym jak odkrywa swoją moc, jak uczy się ją kontrolować, o wszystkich tajemnicach, dotyczących jej, a skrywanych od lat itd. Napisałam, że nie w moich klimatach, bo jakoś te historie z wampirami (typu filmowa saga "Zmierzch"), mnie nie wciągnęły. Ale tutaj książka ma wiele wątków i ciekawią mnie dalsze losy Winter. Poczytamy, zobaczymy :)

Lecę Kochani do swojego tamborka, by postawić chociaż kilka krzyżyków zanim zabiorę się za obiadek :) Zapraszam Was w piątek na kolejny smakołyk!

Pozdrawiam serdcznie!