Mamusiu, a dlaczego ja nie mam ...

   Siedzę sobie w sobotnie popołudnie, oglądam z każdej strony Sal-ową choinkę, a tu przychodzi Synuś i z żalem pyta " Mamusiu, a dlaczego ja nie mam dinozaura?". Odpowiadam zgodnie z prawdą : "Masz przecież z dziesięć figurek, to mało?".  "Figurki nie mogę przytulać, a ja chcę takiego milutkiego. Mamusiu zrób ". 

No i masz mamo placek! Ale co tam, choinka na boczek, rękawy podkasane i do dzieła!

Gdzieś nawet miałam jakieś chińskie "krok po kroku", jak dinozaura zrobić, ale wiadomo, jak trzeba to nie ma - "amba fatima, było i ni ma" :)

Musicie wiedzieć, że z rysowaniem u mnie na bakier, ale całkiem przyzwoity szablon udało mi się zdziałać. Potem wspólnie z Piotrkiem wybraliśmy materiały i kolory i zabrałam się do pracy, czytaj cięcia, szycia, haftowania i wypychania. 

I w taki sposób powstał mój pierwszy w życiu dinozaur, który dostał, jakże wdzięczne imię (:p), Grześ! Piotruś bawił się nim cały wieczór: tulił, woził na jeździku, zbudował dom z klocków i położył spać pod ulubionym kocykiem. Obowiązkowo zabrał nowego przyjaciela na noc do swojego łóżeczka, a w niedzielę na przejażdżkę do Dziadków. 

Do profesjonalnej maskotki to jeszcze daleko (oj, jak daleko!), ale starałam się bardzo i obserwując zadowoloną minkę Synka, wydaje się, że zadaniu sprostałam. 

Na przyszłość myślę, że szyjka dinusia mogłaby być trochę szersza i łepek w troszkę innym kształcie, buźka także mogłaby być zrobiona z "gotowców", ale ogólnie jestem zadowolona :)

Poznajcie, więc i Wy, dinozaura Grzesia :)

Na dziś kończę, bo po pierwsze, dziś trzeci dzień realizujemy z siostrą pewien projekt, o którym na razie, ani mru mru, a po drugie na całą kuchnię pachnie upieczone właśnie ciasto budyniowe, więc pora na kawkę :)

Pozdrawiam Was cieplutko i przesyłam piękne słoneczko, które u nas od kilku dni! Do zobaczenia w piątek, chociaż na Waszych blogach pewnie wcześniej :)